Donderdag, 11 april 2013

Vandaag, de laatste dag van het werkbezoek van de onderwijsdelegatie aan Jinotega. Immers de andere leden waren gisteren al afgereisd naar Managua om daar met de andere delegaties van steden die een band onderhouden met een stad in Nicaragua te vergaderen.

Wat later bleek is deze dag wel te kenmerken als een dag van uitersten. De enorme eenvoud en armoede van een schooltje en de afwisseling en de rijkdom van de natuur.

Zoals we bijna gewend zijn, ook vanochtend kraaide de haan weer vroeg. Om half acht te voet naar Cuculmeca, na vijf minuten lopen toch maar een taxi aangehouden, het was namelijk voor ons te warm om zo vroeg al bijna een half uur te lopen.

Met de auto van Cuculmeca en een lerares naar La Fundadora, een dorpje in bergen in de buurt van Jinotega. Na ruim anderhalf uur rijden op zeer slechte onverharde wegen aangekomen. Een fourwheeldrive was beslist noodzakelijk. Steil omhoog, steil naar beneden, over stenen en door beddingen van grotere en kleinere rivieren. De reis op zich was al een avontuur.

Eenmaal aangekomen in La Fundadora werden we naar het schooltje geleid. Het laatste stukje moest te voet. We kregen 10 klaslokalen te zien. Het onderwijs wordt gegeven aan leerlingen van 4 tot 16 en daarna is er nog de mogelijkheid voor verdere studie.Een vorm van beroepsonderwijs. Hier kunnen ook volwassenen aan deelnemen. De jongste was 14, de oudste 50 jaar. Zowel meisjes als jongens volgen deze vorm van onderwijs. Deze studenten hebben ieder een duidelijk doel voor ogen en zijn enorm gemotiveerd. Ieder van hen vertelede aan ons hun persoonlijk verhaal. Het is zwaar voor hen, aan de ene kant studeren en andere kant werken op de boerderij of de plantage.

De schoolgebouwtjes verkeerden in zeer maar dan ook zeer slechte staat. Gaten in de daken, loshangende deuren, los prikkeldraad, geen fatsoenlijk meubilair, borden, enzovoort, enzovoort. Zo'n slecht gebouw heb ik na diverse bezoeken aan scholen in Nicaragua niet gezien. Ook ontbreken allerhande onderwijsmiddelen. Zelfs een fatsoenlijke viltstift was er niet. De directeur heeft een kamer zonder meubilair, slechts een eenvoudige kast zonder deuren stond er. Dat de leiding van de school om hulp vraagt, is op zich dan ook heel goed te begrijpen. Na het bezoek werden we uitgezwaaid door alle docenten en leerlingen van groot tot klein.

De chauffeur van Cuculmeca bracht ons met de pick-up naar een van de mooiste plekken. Op een gegeven moment werden we de auto ' uitgezet' en moesten we verder lopen over een heel, heel smal paadje. Klimmen, klauteren, over enorme boomwortels, we voelden ons gewoon 'oerwoudgangers'. Gelukkig werden we wel begeleid door twee gidsen, die Marina waar nodig de helpende hand boden. Na een halfuur lopen een riviertje over, een wat wankele hangbrug, maar net stevig genoeg. Na nog een klein stukje kwamen we bij een waterval, ruim 35 meter hoog. Sprakeloos hebben we gekeken naar dit stukje natuur. Een mooiere en betere manier om een werkbezoek af te sluiten is er eigenlijk niet.

Na deze belevenis, de koffers halen in het hotel in Jinotega en van daaruit de reis van ruim twee uur naar Managua. Vrijdagmiddag vertrekt het vliegtuig naar Nederland.

Marik Bal